Samanyolu

“Bir şarkı mırıldanarak yavaş yavaş elbisesini çıkarıyordu. Kalbimde şiddetli bir çarpıntı ve tatlı bir heyecan vardı. Onu hiçbir zaman böyle yarı çıplak görmemiştim. Elbisesini bir kanepenin üstüne serdi. İskarpinlerini ve çoraplarını karyolanın ayak ucuna fırlattı...” “Samanyolu önce –her zamanki gibi– tefrika edilir. Sonra kitap halinde basılır. Birdenbire büyük ilgi devşirir. Bu ilginin tanıklarındanım. Annem, yaz gecelerinde benim bir türlü göremediğim Samanyolu’nu âdeta görerek, kim bilir kaç kez, ‘Kerime Nadir’in bir romanı vardır: Samanyolu. Ablana hamileyken okumuştum, tesirinden bir türlü kurtulamamıştım...’ derdi.”
Selim İleri
Bugün, yediden yetmişe herkesin dilinde olan şarkıya da adını veren roman, Kerime Nadir’in "Samanyolu"nu sinemaya aktarma teklifini kabul etmesiyle ölümsüzleşir. Okurun romanda bulacağı konu, yine bir karasevdadır elbette ama farklı mekân ve kahramanlarda ve bu romana özgü "biricikliği" içinde bir karasevda.
Romanın filme aktarılması ve bir kez daha ölümsüzlük kazanmasının öyküsünü ise Selim İleri’nin "Samanyolu"na yazdığı giriş yazısından okuyalım:(224 Sayfa / Samanyolu / Kerime Nadir / Dogan Kitap / www.turkkitap.de / Türk Kitabevi Tel: 0049 69 250506 / Türkische Buchhandlung Frankfurt/M) site:turkkitap.de / En Ucuz Kitap, Film ve Müzik CD'leri www.turkkitap.de adresinde )