Felsefe Klasikleri Seti
(4 Kitap Birarada)

FELSEFE HAKKINDA MERAK ETTIGINIZ HERSEY BU SETTE!... EN BÜYÜK ÖGRETILERI BULACAGINIZ KITAPLAR SIMDI INDIRIMLI!.. 

SETIMIZDEKI ESERLER:

1) Felsefenin Temel İlkeleri (Georges Politzer):

Felsefenin Temel İlkeleri, tıpkı birinci yapıt gibi, Yeni Üniversiteye devam eden emekçilere - işçilere, memurlara ev hizmetlerinde çalışanlara, bilim araştırmacılarına, öğretmenlere, üniversite öğrencilerine vb.- verilen felsefe eğitiminin deneyimine dayanmaktadır. Bu bakımdan, kitabın, onu kaleme almış olan ve başka birkaç kişi ile birlikte bu üniversitede diyalektik materyalizm dersleri verenlerin adlarından önce Georges Politzerin adını taşıması doğrudur.
Felsefenin Temel İlkelerinin amacı, Marx ve Engelsin ve onların en büyük öğretilileri Lenin ve Stalinin ana fikirlerini öğrenmek isteyenlere yardımcı olmaktır. Onun için bu yapıt, birer birer okunacak olan derslere bölünmüş bir elkitabı niteliğini taşır. 
Georges Politzer her şeyden önce Gülüştür. Meydan okumanın Gülüşü; başkaldırmanın değil, devrimcinin Gülüşü; anarşistin değil, tarihin mahkumiyet hükmünden kurtulmak için eski dünyanın güçleriyle açıkça alay eden Marksistin Gülüşü. Zincirler içinde, Pucheunün karşısında, Gestaponun işkenceleri içinde bile, galip gelenin Gülüşü; infaz mangasının karşısında, galip gelenin Gülüşü. (322 SAYFA)

2) Felsefenin Başlangıç İlkeleri (Georges Politzer):

Bu kitap Georges Politzerin, 1935-1936 ders yılında, İşçi Üniversitesinde verdiği kurslarda, öğrencilerinden biri tarafından tutulmuş notlardan derlendi. 
Başından beri, Georges Politzer, İşçi Üniversitesinde, Marksist felsefeyi, diyalektik materyalizmi öğretme işini üzerine aldı. Resmi öğretim bu felsefeden habersiz kalmaya ya da onun niteliğini bozmaya devam ettiği ölçüde, bu zorunlu bir görevdi. 
Bu kurslara katılmak ayrıcalığına erişmiş olanlardan hiçbiri, böyle kuru ve zor bir konuyu, bu konuda hiç deneyimi olmayan dinleyicilerden her birinin kavraya-bileceği bir açıklığa kavuşturmak için öylesine ustaca ve coşkulu, öylesine bilgili ve kardeşçe, öylesine özenli olan bu kızıl saçlı büyük çocuğun önünde duyduğu derin izlenimi unutmayacak...
Georges Politzer her şeyden önce Gülüştür. Meydan okumanın Gülüşü; başkaldırmanın değil, devrimcinin Gülüşü; anarşistin değil, tarihin mahkumiyet hükmünden kurtulmak için eski dünyanın güçleriyle açıkça alay eden Marksistin Gülüşü. Zincirler içinde, Pucheunün karşısında, Gestaponun işkenceleri içinde bile, galip gelenin Gülüşü; infaz mangasının karşısında, galip gelenin Gülüşü...

3) Denemeler (Montaigne):

Montaigne, Avrupaya serbest düşünmesini öğretmiş olan adamdır, demek fazla büyük söylemektir, ama böyle bir söz olsa olsa Montaigne için söylenebilir. 
Gerçekten de Montaigne yalnız Denemelerini yazmak için yaşamış gibidir. Bundan başka kitabı olmadığı gibi hayatının da bu kitaptan başka serüveni yoktur. Ben kitabımı yaptığım kadar da kitabım beni yaptı, der. Denemelerin yazıldığı yirmi yıl içinde (1572den 1591e, yani ölümüne kadar) Montaigne kendini kitabına, kitabını kendine göre ayarlamakla uğraşır. 
1581-1585 yılları arasındaki Bordeaux kentinin Belediye Başkanlığı onu kütüphanesine ve Denemelerine daha fazla bağlamaktan, kendi kendini işleyen ve geliştiren düşüncesine yeni ipuçları getirmekten başka bir işe yaramamıştır.

4) Böyle Buyurdu Zerdüşt (Friedrich Nietzsche):

"Ey büyük yıldız! Işık vereceğin kalmasa, mutluluğun kalır mıydı? On yıldır mağaramın tepesine yükselip durmaktasın: ışığından ve yolculuğundan usanırdın; ben, kartalım ve yılanım olmasaydı! Ama her sabah yine de seni bekledik, ışığının fazlasını alıp seni kutsadık. Bana bak! Kovan kovan bal toplamış arı gibiyim. Bilgeliğimden bıktım; balımı almak için uzanacak ellere ihtiyaç duyuyorum. İnsanlar arasında âlim olanlar deliliklerine, yoksul olanlar da zenginliklerine yeniden sevininceye kadar, dağıtmak, bölüştürmek istiyorum. Bu yüzden derinliklere dalmalıyım; akşamları denizin arkasına inip, dünyanın dibini aydınlattığın gibi, ey coşkun yıldız! Aralarına ineceklerimin de adlandırdığı gibi, batmalıyım. En erişilmez mutluluklara bile kıskançlık duymadan bakan durgun göz, haydi kutsa beni! Taşmaya başlamış kadehi kutsa ki su aksın, her bir yöne iletsin sevinç parıltılarını! Bak! Bu kadeh bir kez daha boşalmak, Zerdüşt insan olmak istiyor."